Λίμνη Στυμφαλίας

Η Στυμφαλία είναι ελώδης λίμνη της ορεινής Κορινθίας. Βρίσκεται σε ένα οροπέδιο σε υψόμετρο 600 μέτρων ανάμεσα στα όρη Κυλλήνη και Ολίγυρτος. Διατηρεί νερό κυρίως τους χειμερινούς μήνες και η έκτασή της φτάνει τα 3,5 τ.χλμ.
Η λίμνη Στυμφαλία συνδέεται με τον έκτο άθλο του Ηρακλή ο οποίος στην περιοχή αντιμετώπισε τις Στυμφαλίδες Όρνιθες. Ο Ηρακλής κατάφερε να παρασύρει τις όρνιθες να βγουν από την πυκνή βλάστηση της λίμνης, χάρη στα κρόταλα από χαλκό που του έδωσε η θεά Αθηνά. Στην συνέχεια ο Ηρακλής πετύχαινε τις όρνιθες που αποκαλύπτονταν με τα βέλη του.
Κοντά στις όχθες της λίμνης ήταν χτισμένη η Αρκαδική πόλη Στύμφαλος. Στους Ρωμαϊκούς χρόνους ο αυτοκράτορας Αδριανός κατασκεύασε υδραγωγείο με το οποίο υδροδότησε την Κόρινθο με νερό από την λίμνη.
Στην λίμνη επιβιώνει το ψάρι Phoxinellus Stymfalicious το οποίο είναι ενδημικό της λίμνης. Χαρακτηριστικό του είναι πως έχει την ιδιότητα να επιβιώνει όταν αποξηραίνεται η λίμνη βυθιζόμενο στο παχύ στρώμα λάσπης που δημιουργείται [2]. Στην λίμνη βρίσκουν καταφύγιο επίσης μεταναστευτικά πουλιά και για πολλά από αυτά η λίμνη αποτελεί τόπο αναπαραγωγής.

Ιστορία:Υγρό πυρ

Το υγρό πυρ (λεγόμενο επίσης πυρ θαλάσσιον, μηδικόν πυρ, πολεμικόν πυρ, πυρ λαμπρόν, πυρ ρωμαϊκόν ή πυρ σκευαστόν) και γνωστό στους Δυτικούς ως ελληνικό πυρ (Λατ. ignis graecus, αγγλ. Greek fire) ήταν ένα εμπρηστικό όπλο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, που εφευρέθηκε τον ύστερο 7ο αιώνα μ.Χ.. Εκτοξευόμενο από καταπέλτες, αλλά κυρίως από πεπιεσμένους σίφωνες, το υγρό πυρ είχε την ιδιότητα να μην σβήνει στο νερό. Ως εκ τούτου, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην απόκρουση των αραβικών πολιορκιών της Κωνσταντινούπολης, και σε αρκετές ναυτικές συμπλοκές με τους Άραβες και τους Ρως. Περιβαλλόταν με άκρα μυστικότητα, με αποτέλεσμα να αγνοούμε σήμερα την ακριβή σύστασή του. Το βυζαντινό υγρό πυρ δεν πρέπει να συγχέεται με παρόμοιες εμπρηστικές ουσίες που χρησιμοποίησαν οι Άραβες και άλλα κράτη, και που στη διεθνή βιβλιογραφία συνήθως αναφέρονται συλλογικά ως «ελληνικό πυρ».



Τατιάνα