Μία μέρα στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας ή τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω.

Δεινοθήρια

"Την ολοκλήρωση των ανασκαφών για το γιγάντιο δεινοθηρίο που ανακαλύφθηκε στη Σητεία, το απολίθωμα ίχνους σαρκοφάγου θηλαστικού που ανακαλύφθηκε πρόσφατα στις Βούβες Χανίων, την απολιθωμένη χλωρίδα της Γαύδου. Η ανασκαφή του Δεινοθηρίου, του σημαντικότερου ίσως παλαιοντολογικού ευρήματος στην Κρήτη, ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2002, οπότε και ο κάτοικος της Σητείας, Κώστας Γιαννουρής, με την κόρη του, Έλενα, βρήκαν σε ένα ελαιώνα έξω από την πόλη και κοντά στην Αγία Φωτιά, απολιθώματα του ζώου που εξείχαν από το έδαφος και ειδοποίησαν το μουσείο. Επιστήμονες του εργαστηρίου Γεωλογίας- Παλαιοντολογίας διαπίστωσαν ότι τα ευρήματα ήταν δόντια ενός μεγάλου και αγνώστου μέχρι τότε για την Κρήτη ζώου, του Δεινοθηρίου, μακρινού συγγενή των σημερινών ελεφάντων, και μάλιστα ανήκαν στο Δεινοθηρίο το γιγάντιο. Από τότε ξεκίνησε η συστηματική ανασκαφή των ευρημάτων με την άδεια του ιδιοκτήτη του ελαιώνα, Νίκου Μεραμβελιωτάκη."

Πηγή: http://sadentrepese.blogspot.com/2010/09/blog-post_4430.html

Tο Γιγάντιο Δεινοθήριο (Deinotherium giganteum), ένα ζώο που έζησε στην Κρήτη πριν από 8,5 εκατ. χρόνια, ξαναζωντανεύει στους χώρους του Μουσείου. Το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Κρήτης ανακάλυψε στην περιοχή της Αγίας Φωτιάς Σητείας το σκελετό ενός από τα μεγαλύτερα ζώα αυτού του είδους. Μια ομάδα αποτελούμενη από τους επιστήμονες του Μουσείου και Ολλανδoύς τεχνικούς κατάφερε να ανασυνθέσει, στις πραγματικές του διαστάσεις το ομοίωμα του Δεινοθήριου. Το σώμα του ζώου έχει διαστάσεις που φτάνουν σε ύψος τα 4,5 μέτρα και σε μήκος τα 6,5 μέτρα. Έτσι, οι επισκέπτες του Μουσείου έχουν τη δυνατότητα να δουν για πρώτη φορά παγκοσμίως, πώς πραγματικά έμοιαζε το τρίτο μεγαλύτερο θηλαστικό που έχει βρεθεί στον κόσμο.

Πηγή: http://www.nhmc.uoc.gr/exhibition/deinotherium/deinotherium.html

Θα σας τα πω όλα από την αρχή! Δύο χρόνια πριν, το καλοκαίρι, η μαμά μου και ο μπαμπάς μου αποφάσισαν να πάμε στην Κρήτη. Τέλος πάντων οι μέρες πέρασαν και είχε μείνει μόνο μία εβδομάδα για το ταξίδι. Εγώ όπως πάντα ανυπομονούσα να πάω. Έτσι είχα φτιάξει ένα μικρό ημερολόγιο με τις μέρες της εβδομάδας και κάθε μέρα που περνούσε έσβηνα και από μία. Μέχρι που επιτέλους είχε έρθει Σάββατο! Ήταν η μέρα της αναχώρησης. Μόνο ένα πράγμα με στεναχωρούσε. Ότι ο μπαμπάς μου δεν θα ερχότανε μαζί μας. Εντάξει για να μην πολυλογώ οι μέρες περνούσαν με παιχνίδια και ωραίες στιγμές στην παραλία. Ώσπου μία μέρα είπαμε να πάμε στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας. Θα μου πείτε τώρα: Και τι μας νοιάζει εμάς η ιστορία της ζωής σου; Μη βιάζεστε. Περιμένετε να δείτε τι υπήρχε μέσα στο μουσείο. Τώρα ας ξαναγυρίσουμε στο θέμα μας. Λοιπόν, μπαίνοντας μέσα στο μουσείο είδαμε ένα (όχι και τόσο μεγάλο) δεινόσαυρο. Προχωρήσαμε ακόμη πιο βαθιά στο μουσείο. Κάποια στιγμή άρχισαν να φαίνονται τα πρώτα εκθέματα. Δυστυχώς ήταν ψεύτικα αλλά ήταν πολύ όμορφα. Είχε πουλιά, αλεπούδες, σκαντζόχοιρους, φίδια, κουνελάκια και ότι άλλο θες. Εδώ να συμπληρώσω ότι όλα αυτά που αναφέρω παραπάνω ήταν εντελώς νεκρά. Μην νομίζει κανείς ότι άφηναν όλα αυτά τα ζώα ζωντανά πίσω από βιτρίνες. Μετά είδαμε μερικές φωτογραφίες και αργότερα είδαμε το πιο εντυπωσιακό έκθεμα του μουσείου. ΤΟ ΔΕΙΝΟΘΗΡΙΟ! Ήταν καταπληκτικό παρόλο που ήταν ψεύτικο. Καθόμουν και το έβλεπα με ανοιχτό το στόμα. Ήταν πανέμορφο! Φεύγοντας από την αίθουσα ένιωσα μεγάλη λύπη αλλά, τι να κάνουμε! Πιο κάτω συναντήσαμε ένα μέρος σαν σπηλιά. Εκεί υπήρχε μία οθόνη με την ιστορία του Δεινοθηρίου, δηλαδή πως βρέθηκε, και πιο δίπλα ένα μικρό μέρος με άμμο. Μέσα στην άμμο υπήρχαν κόκαλα. Αποστολή σου ήταν να τα βρεις. Βέβαια δεν έσκαβες με τα χέρια. Σου παρείχε εργαλεία αρχαιολόγου! Η μέρα μου στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας ήταν υπέροχη! Οι γονείς μου με ρωτάνε μερικές φορές: Γιατί θέλεις παιδί μου να γίνεις παλαιοντολόγος; Τώρα έχω την απάντηση....

SnowFox